BİRAZ HOŞGÖRÜ YETER…..

          Bir ülkenin,toplumun varlığını devam ettirebilmesi için hoşgörünün olması da şarttır.Hoşgörünün olmadığı yerde birlik ve düzen de olmaz.O halde hoşgörü nasıl olmalı ve nasıl uygulanmalı?Hiç bir şey sınırsız olmadığı gibi hoşgörüde sınırsız değildir elbette sınırları olmalı.Hele ki söz konusu ülke yönetimi ise;hoşgörü kesinlikle zaruridir.Ama bu zaruret nasıl ve nereye kadar?

         Ülke denilince aklımıza gelen;o ülkenin sınırları içinde yaşayan,aynı bayrağın ve yönetimin altındaki insanlardır.Bana göre önce insan sonra ülke gelir.Yeryüzünde var olan her şey bütün nimetler insanlara hizmet için vardır ve insandan sonra gelir,gelmelide….

         İnsanoğlu anlaşılması zor olan karmaşık varlıklardır.Kategorilere ayırmaya kalksak nereden başlamamız lâzım;İyi insan,kötü insan mı? Veya;dindar insan,dindar olmayan insan mı?Yada;cahil insan,bilgili insan mı?Yoksa;anlayışlı insan,anlayışsız insan diyemi?Sayamayacağımız o kadar çok yönü var ki insanın.

         İnsanoğlu için karmaşık varlıklar denilmesinin nedeni,bilgilenme kaynaklarının aynı olmayışı ve algılama derecelerinin farklı olması.Bazılarının tebessümle karşılayacakları bir durumu bazılarının gücenerek karşılaması bu sebeptendir.Yanlış düşünen insan yoktur sadece yanlış bilgilenen veya bilgilendirilen,doğru algılamayan insan vardır.Son günlerde ülkemizde yaşanan olaylar insanların yanlış bilgilendirilmesinden ve yanlış algılama yaratılmasından kaynaklanmakta.

         Yönetim katındakiler yönettiği yurttaşlarına ılımlı yaklaşarak daha toleranslı davranış sergileyerek,engin hoşgörüyü kendileri sergilemeli.Bu engin hoşgörüyü sergilerken sınırlarınıda bilgece çizmeli ve onu yurttaşlarıyla samimi,şeffaf ve dürüstçe paylaşarak çizdikleri sınırları kesinlikle koruyacaklarına yurttaşlarını inandırmalı,tutarlılıklarına güvenmelerini sağlamalıdır.

         O halde nedir bu sınırlar?Hoşgörünün de,sevginin de sınırımı olur diye düşünebiliriz belki.Elbette her şeyin sınırı olduğu gibi hoşgörününde sınırları vardır.Örneğin;adam öldüren seri katile ne gibi hoşgörü gösterilebilir veya başka ülkelerin çıkarları için casusluk,misyonerlik edenleri ne kadar hoşgörü gösterilebilir?Eğer hoşgörü gösterilirse artık hoşgörünün bir anlamı kalırmı?

         Bu veya buna benzer hoşgörüden mahrum bırakan sınırlar,insanların birbirlerine yaklaşmasını ve kardeşlik duygularının gelişmesini sağlar.Aksi takdirde toplumsal huzurun sağlanamayacağı kanaatindeyim.

         Görünür görünmez,soyut yada somut,biçimi yada niteliği farketmez tek yada çok bütün düşmanlara karşı birlik, beraberlik gerek.Vatanın doğusundan batısına,kuzeyinden güneyine,kürt,laz,çerkez farketmez,hedef aynı,inançlar bir.Önce Allah’ı sonra birbirimizi sevmeliyiz.Sevgi.barış,mutluluk tohumları ekip onları yetiştirmeliyiz.Sadece biraz daha hoşgörü……

          Saygılarımla……….

                                         ZEYNEP SOLAK

                                           15-06-2013

                                      KEÇİÖREN GAZETESİ