TÜKENİYORUZ

Binlerce bahanelerle,mazeretlerle her geçen gün tükeniyoruz.

Akrabalık, arkadaşlık ilişkilerinizi yoklayın, benzer şeylerin çoğunlukta olduğunu göreceksiniz. Günübirlik kurulup dağılan derme çatma Pazar  tezgahlarına benziyor ilişkilerimiz. Her şey pamuk ipliğine bağlı. Güven duyarak yola çıkamıyoruz. Kim bizi nerede ,nasıl satar, kalbimizi nasıl kırar, yarı yolda nasıl bırakır emin değiliz.

Her şey menfaat üstüne kurulmuş.. Selamı sabahı  bile çıkarlarımıza  göre alıp veriyoruz. İşimize gelmezse görmüyor,duymuyoruz, birinin  işimize yarayacağına inanırsak öyle içten kucaklıyoruz ki görenin gözleri yaşarıyor. Ama beş dakika geçmeden, daha onun sıcaklığı üzerimizde iken kolayca adam satıp, harcayıp ihanet ediyoruz.

 Neden?

Çünkü biz kendimizi kaybettik, değer yargılarımız yok, artık her şey dilimizde: din, iman, örf , adet, dost, kardeşlik bağları, ahbaplık, asker arkadaşlığı vs..bütün bunlar birer aksesuar gibi oldu. Arkadaş yada akraba arabasını birkaç günlüğüne tatil için istiyor,diğeri “ işlerim yoğun bu sıra bana araba zorunlu lazım başka zaman vereyim” deyince arkadaşlık ilişkileri kopuyor veya bir yakınımız  diğerinden 2 bin ytl borç istiyor kardeş” müsait değilim” deyince dostluk  ilişkileri kopuyor yerini düşmanlık alıyor.

Farkındaysanız artık her güne  biraz daha buruk giriyoruz. Biraz daha yalnızlaşmış olarak geçiyoruz o güzel günlerden ve benizlerimiz solarak, içimiz kıyılarak noktalıyoruz. Oysa hayat bunun adı, başka izaha gerek varmı? Bana söyler misiniz, böylesi zamanlarda yalnızlığı daha da koyulaşan,  mahcubiyeti artan milyonlar için bir sonraki gün ne  anlam ifade edebilir?


Anlaşılıyor ki,bizler maddiyatı bahane edip manevi olarak tükeniyoruz.Her olumsuzluğa bir bahane bir mazeretimiz mutlaka var.Kendimizde hata aramıyoruz.kendimize toz kondurmuyoruz.Küçük  dost meclislerinde, hatıralarda yaşayacak bizi biz yapan değerler.Ve kısa süre sonra da hatırlanmayacaklar.YAZIK..!!??

Gerçekten yazık.Oysa insan TOPLUMSAL BİR VARLIK.Diğerleri varsa var olan,onlarla üzülen onlarla sevinen,paylaştıkça çoğalan çoğaldıkça paylaşan ve güçlenen bir varlık.Gerçekten durup düşünme zamanı.Her geçen saniye hayatımızdan eksilen bizlerden eksilten süre.

Suçu başkalarına,zamana,işe güce atma zamanı değil.Ne olur bir dakika düşünün.Ne kadar insanız,ne kadar duyarlıyız,ne kadarları siz çoğaltın.Ama geç kalmayın.Çünkü ZAMANIN TELAFİSİ YOK.